BUDZIK

Weszła do kuchni, przeciągnęła się, ziewnęła i przeczesała palcami zmierzwione włosy. Dopiero wtedy rozejrzała się zaspanym wzrokiem.

W zlewie piętrzyła się góra niepozmywanych naczyń. Westchnęła i podeszła do niego, żeby się tym zająć. Odkręciła wodę i zaczęła leniwie szorować talerze.

Zerknęła w stronę okna. Zrobiło się już jasno. Na skraju parku kręciło się parę osób z psami na smyczach. Naprzeciwko ich bloku parkował właśnie jakiś czarny samochód.

Wstawał nowy dzień.

Zakręciła wodę i usłyszała dochodzące z pokoju stłumione bi-biip, bi-biip... Włączył się już budzik .

Wycierając kieliszek przypomniała sobie wczorajszą kolację. Makaron był wspaniały, seks też... Już dawno nie było im tak dobrze.

Cóż, związała się z gliniarzem. Zbyt często nie mieli dla siebie czasu...

Bi-biip, bi-biip...

Rzuciła ścierkę do zlewu. Ten cholerny budzik! Niech on wreszcie wstanie i go wyłączy.

Ruszyła w stronę sypialni, żeby go obudzić. Nim doszła do drzwi rozległ się potworny huk, aż zatrzęsła się podłoga. Przerażona, wpadła do pokoju.

Zwymiotowała.

W łóżku ziała nadpalona dziura, a ze ścian i mebli spływały krwawe strzępy organów wewnętrznych Marka.

Na zewnątrz czarny samochód ruszył z piskiem opon i odjechał w górę ulicy.

Angel opadła bez sił na kolana.

To chyba nie był budzik...

Koniec

Wróć do listy